Photo Diary #3

Deze week heb ik opnieuw niet zo veel spectaculairs beleefd en dat viel vooral aan het weer te wijten. Het heeft hier namelijk de hele week geregend en even dacht ik dat het maar niet zou ophouden. Daarom heb ik gisteren dan ook een blog geschreven met regen als centraal onderwerp.

Op de eerste collage zie je het weerbericht van de voorbije week en daar zag ik geen enkel zonnetje bijstaan, waardoor ik meteen wist dat het een luie week zou worden.

Omdat ik geen zin had in een regendouche, heb ik naast leren ook een hele tijd op mijn computer naar ‘Pretty Little Liars’ zitten kijken. Ik ben er echt zot van, maar loop nog steeds een hele boel afleveringen achter. Het is niet alleen een geweldig spannende serie waar je maar niet genoeg van krijgt, door gebrek aan ondertitels zorgt het ervoor dat ik Engels beter begin te verstaan. Ik merk echt een hele vooruitgang in vergelijking met voor ik begon te kijken. Ik zou dan ook iedereen aanraden om de ondertiteling een keertje te laten vallen en gewoon een extra effort levert om de serie of film te volgen. Je zult zien hoe leuk het is om op die manier je taalvaardigheid te verbeteren.

Ik heb al jaren een lichtje aan mijn muur hangen in de vorm van een halve maan. Volgens mij hangt het al boven mijn bed sinds ik een peuter was en zal het dus al redelijk oud zijn. Ongelofelijk dat het nog steeds prima werkt. Ik was al een tijdje aan het denken om dit lichtje weg te gooien, omdat het een lelijk en veel te gelig licht uitstraalt waar ik niet zo’n fan van ben, maar ik kreeg het niet over mijn hart. Ik ben niet zo super goed in het zo maar weggooien van dingen, vandaar dus.

Blijkbaar had het ook een eigen willetje, want toen ik wakker werd lag het gewoon op de grond, plots en uit het niets. De vijzen om het opnieuw aan de muur te bevestigen zijn waarschijnlijk achter mijn bed gerold en daar kan ik niet meer aan. Ik heb dus maar besloten om het maantje definitief uit mijn kamer te verbannen en sindsdien vind ik het lichtinval in mijn slaapkamer echt een heel stuk aangenamer. Enkel lezen in bed is een beetje moeilijk geworden, maar ik ga wel eens op zoek naar een modernere lichtbron die de lege plek op de muur zal vullen.

Ik weet dat ik nog maar 16 jaar oud ben en nog lang bij mijn ouders woon, maar ik heb steeds de drang om op zoek te gaan naar leuke appartementjes waar ik met mijn toekomstige kat kan gaan wonen en niets anders doen dan bloggen. Ook qua interieur ben ik erg geïnspireerd door de reclameboekjes die we wekelijk in de brievenbus ontvangen. Ik vind het ook ontzettend fijn om te bekijken wat andere mensen met hun plekje aanvangen en toevallig botste ik op een post van een van mijn favoriete beauty bloggers: Vera Camilla. Nog niet zo lang geleden kwam er bij haar een professionele fotograaf over de vloer die maar al te graag  een aantal plaatjes wilde nemen van Vera’s prachtige eigendom. Haar appartement is zo prachtig ingericht! Misschien is het iets minder indrukwekkend voor de kleurenliefhebbers onder ons, maar als je net zo veel van een wit interieur houd als ik, dan is haar appartement echt een uit de duizenden, waar je nog niet eens van durfde dromen!

Bij ons op school zijn ze trouwens volop bezig met de studiekeuze naar volgend jaar toe en daar hoort uiteraard ook een infoavond bij voor de ouders. Toen ik, mijn zus en mijn broertjes het huis voor ons alleen hadden, hebben we ons dan ook verheerlijkt op de pannenkoeken die in de koelkast lagen. We hebben ons zelf dan ook een dessertje gegund en nadien bleef er niets meer over van wat eerst een vol pak was. Ze waren natuurlijk niet zo heerlijk als verse, zelfgemaakte pannenkoeken, maar ze konden er mee door. Jammer genoeg was onze dikste vriend, de slagroom bus, op en hebben we het dus met choco en suiker moeten doen, wat uiteraard al even ongezond is. Af en toe zondigen? Dat moet kunnen.

Zoals jullie misschien al hadden vernomen, heb ik een eigen paardje dat jammer genoeg niet aan huis gestald staat. Ik moet er vaak met mijn fiets heen en deze keer kwam ik als een verzopen waterkieken aan terwijl ik nog niet was begonnen met rijden. Gelukkig zorgt beweging ervoor dat je het lekker warm krijgt, want een koude douche is nooit leuk. Toen ik thuis kwam ben ik dan ook meteen op zoek gegaan naar mijn favoriete jogging en ben ik lekker onder de lakens gekropen. Waarom verwondert het me toch dat ik een verkoudheid heb?

Lotte, mijn enige nichtje, is op 6 mei een jaartje oud geworden en dat moest uiteraard gevierd worden. Zaterdag waren we dan ook uitgenodigd bij mijn nonkel en mijn tante om op de jarige te toasten en eens uitgebreid te genieten van de heerlijke maaltijd die ze ons voorschotelden. Ik beperk hoeveel ik eet wanneer ik weet dat er een dessertje op me wacht en dat was het geval. Op familiefeestjes is er altijd een aardbeitaart aanwezig, omdat ik daar bekend sta als Miss Strawberry, omdat ik het niet kan ontkennen: ik ben gewoon hopeloos verslaafd aan aardbeien. Ik apprecieer het dan ook enorm wanneer ik die heerlijke rode stukjes fruit op tafel zie staan. Deze keer at ik jammer genoeg meer dan ik oorspronkelijk gepland had en aan het einde van het feest, was meer dan de helft van die heerlijke taart in mijn maag verdwenen. Eigenlijk kon ik er nog van eten, maar dat zou niet gezond meer zijn. Ik ken geen limiet als het op aardbeien aankomt!

De laatste tijd ben ik actief op zoek naar weekend- of vakantiewerk, maar voorlopig blijft het bij babysitten op mijn lieve buurmeisje, Rose. Ze is ondertussen al twee jaartjes oud en ik let al meer dan een jaar op haar wanneer haar ouders samen een avondje weg zijn. Soms vind ik het zelfs jammer dat ze naar bed moet, want ik had me nooit kunnen voorstellen hoe leuk het is om een kindje te kennen dat jou graag heeft en super graag met je speelt.

Deze keer had ze aan haar ouders gevraagd of ik, ‘Lolien’ zoals zij het uitspreekt, haar nageltjes wou lakken en dat heb ik uiteraard met veel plezier gedaan. Ze koos een mooi rood kleurtje uit en bleef enorm goed stilzitten, zodat het helemaal geen uitdaging was om die kleine vingertjes te kleuren. Terwijl haar vers gelakte nageltjes aan het drogen waren, keken we tv en aten we  van de chipjes die haar ouders hadden klaargezet. De tijd vliegt voorbij als je je amuseert en dat is ook de reden waarom ik werk wil doen dat meer een hobby is dan een verplichting.

Tenslotte ben ik nog even langs de bieb geweest, omdat ik een boek had gereserveerd en de vorige lener had het eindelijk terug binnen gebracht. Als ik eerlijk moet zijn, heb ik geen idee wat ik van het boek mag verwachten, maar aangezien de auteur Dirk Bracke is, kan het onmogelijk een slecht boek zijn. Ik heb in het verleden al een aantal van zijn werken gelezen en nog geen één is tegengevallen. Misschien schrijf ik er wel eens een review over. Al lezend eindig ik deze week en hoop dat jullie het leuk vonden om weer een kijkje te nemen in mijn dagelijks leven.