Photo Diary #7

Deze week heb ik maar tijd gehad om een heel erg kort Photot Diary te maken. Hoe jammer ik het ook vind, school hoort nu eenmaal bij het leven en daar zitten de examens mee inbegrepen. Ik spendeer uren achter mijn boeken en heb dus amper een plekje vrij om nog iets leuk te doen. Daarom ga ik het bij zes foto’s houden in dit artikel en ga ik zo weinig mogelijk over school kletsen. Ik beloof dat ik over twee weken weer volop ga bloggen, maar ik moet toegeven dat college op dit moment toch even voor gaat.

Ik heb me erg gezond kunnen houden, behalve maandag. Deze dag mocht ik nog even zondigen. ‘Voor de laatste keer’ maak ik mezelf steeds wijs. Ik heb ontdekt dat ik mezelf te veel ontzeg en daardoor voortdurend trek heb in iets zoets. Vandaag moest ik ook weer naar een familiefeestje en dat betekent dessert. Na het bijna een hele week vol te houden, heb ik mezelf laten gaan. De chocolade wafels heb ik verorberd alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ook het dessert kon ik niet laten staan. Het resultaat is natuurlijk weer een gigantisch schuldgevoel waar ik weer niet van verlost geraak.

Gelukkig heb ik vorige week een nieuw paar loopschoenen aangeschaft. Doordat ik 2 keer ben gaan lopen deze week, heb ik in ieder geval een beetje beweging gehad, maar dat kan jammer genoeg nog steeds niet tippen aan het voedsel dat ik heb opgenomen. De schoenen bevallen me echt. Ze zitten lekker, lopen soepel en vormen zich naar je voet. Er blijven wel kleine steentjes in de zool vastzitten, maar behalve een zacht getik bij het neerzetten van je voet, ondervind je daar geen last aan. Ik vraag me eigenlijk af waarom ik de laatste tijd zo veel moeite heb om aan dat ongezonde tussendoortje te weerstaan, want dat leek vroeger geen probleem.

Ik probeer af en toe nog eens een kijkje te  nemen naar mijn blog en ik heb net 1000 pagina views gehaald! Voor heel wat grote bloggers lijkt dit misschien niets, maar voor mij is het een gigantisch aantal. Dit geeft me steeds meer zin om artikels te schrijven, maar dat ik geen goed idee tijdens deze drukke periode. Na het schrijven van een tekst, dwaal ik meestal nog uren rond op het internet, op zoek naar inspirerende blogs waar ik nog wat uit kan leren. Wat mij vooral op is gevallen na al die uren andermans blog te lezen, is dat er zo veel Nederlandse blogs bestaan, maar vreemd genoeg is bloggen in België en dan meer bepaald Vlaanderen veel minder populair. Hopelijk draait het nooit uit tot een competitie, want dat zo het hele gebeuren verpesten.

 Tijdens het leren moet je je hersenen voldoende voeden en fruit is daar een ideale suikerbron voor. In deze tijd van het jaar kan je werkelijk overal bessen en rode vruchten kopen. Ik ben een enorme fan van aardbeien, maar af en toe een beetje afwisseling kan ook geen kwaad. Ik heb dan ook de laatste restjes kersen en een doosje blauwe bessen in een kommetje gestrooid en ik moet zeggen dat het resultaat verbluffend was. Behalve dat het super lekker is, verbetert het ook je concentratie en zo kon ik weer een paar uurtjes verder.

Een van de laatste lessen deze week was LO, oftewel lichamelijke opvoeding. Ik had gehoopt op een leuk klasmomentje zoals de leerkracht het had beloofd, maar het is uiteindelijk uitgedraaid tot een wedstrijdje frisbeeën. Onze leerkracht was namelijk ziek geworden en had bijna geen stem meer over om met ons te kunnen communiceren. We hebben een heel erg leuke tijd met haar beleefd. Zij was een van die juffen die je als leerkracht kunt beschouwen, maar ook als vriendin indien je nood hebt aan een peptalk.

Er moet steeds voldoende ruimte zijn voor ontspanning en die vind ik gelukkig ook bij mijn paardje Pricilla. Na de preek van mijn ouders ben ik beginnen inzien dat ik dat beestje echt doodgraag zie en dat ik haar voor geen geld van de wereld zou willen missen. Ik ben mijn ouders dan ook zo dankbaar voor de kans die zij mij hebben gegeven, want als we eerlijk zijn is een eigen paard hebben iets waar veel meisjes alleen maar van kunnen dromen. Ik heb haar nu al bijna drie jaar en deze week leek ze erg haar best te doen om mij een beetje op te vrolijken, want ze was echt in een grappige bui, al denk ik dat alleen ‘paardenmensen’ dat helemaal begrijpen. Er is geen één paard dat zo smerig kan eten als zij. Ik gaf haar een appel en een wortel, maar er bleef niet meer van over dan sap dat uit haar mond vloeide. Soms kan ze zo gulzig zijn dat er meer uit haar mond valt dan ze opneemt en echt waar: mijn paard smakt zo luid dat niemand er tegenop kan. Maar… ik hou van haar.

Hopelijk vinden jullie dit berichtje niet te schraal met deze twee kleine collages, maar ik zal mijn best doen om volgende week toch iets meer aan jullie te kunnen vertellen. Morgen is het een feestdag en dat betekent dat leerlingen vrijaf krijgen. Daarom wens ik jullie nog een fijn verlengd weekend toe!