Photo Diary #9

Van maandag tot en moet vrijdag heb ik nog volop zitten studeren, maar gelukkig heeft een fantastisch weekend alle stress van de voorbije dagen vergeven. Zo had ik bijvoorbeeld de hele week al zin om nog eens iets te bakken en dat is dan ook het eerste wat ik heb gedaan nadat ik terugkeerde van mijn laatste proefwerk. Het was al maanden geleden dat ik nog eens een stuk vanillecake had mogen proeven. Het heeft dan ook meer dan ooit gesmaakt. Zoals de meesten onder jullie al wel vernomen hadden, mocht ook België naar het WK. Speciaal daarom heeft mijn lieve mama kleine voetballetjes gekocht, gemaakt uit suiker. Ik heb deze dan ook meteen gebruikt om de verse cake te versieren.

Eigenlijk was een cake bakken niet het allereerste dat ik die dag heb gedaan, want tijdens de middag ben ik samen met een aantal meiden uit mijn voorlopige klas een heerlijk broodje uit de Panos gaan eten. Ik doe dat helemaal niet vaak, maar kom altijd met een stralend  gezicht buiten. Het is zeker voor herhaling vatbaar, want aan die geweldige smos kaas kan ik echt niet weerstaan. Bovendien is het nog relatief gezond ook, zolang je van de rijke keuze aan desserten kunt afblijven.

Diezelfde vrijdag (20 juni) vierden we ook de 42^ste verjaardag van mijn vader. Die dag ben ik nog hopeloos op zoek gegaan naar een fijn verjaardagscadeautje. Dat was absoluut niet gemakkelijk, want een bruikbaar antwoord kreeg ik niet echt wanneer ik vroeg wat hij liefst voor zijn verjaardag zou krijgen. Ik heb dan maar een gokje gewaagd: Adidas Aftershave en een doos likeurpralines. Gelukkig was hij er dolblij mee, nadat hij mijn groen ingepakte hoop had open gescheurd. Ik kan alvast beginnen nadenken over het cadeau dat ik volgend jaar kan schenken.

Uitslapen zat er dit weekend al niet in, want zoals jullie al konden lezen in dit artikel, hadden mijn grootouders ons uitgenodigd om hen te komen opzoeken in het prachtige Zeeland. Ik moet toegeven dat het een luilekker weekend was en dat het goede weer daar zeker een rol in heeft gespeeld. Ik heb er zelfs een kleurtje aan overgehouden. Het landschap is er wonderbaarlijk mooi en ik kan alleen maar dromen van zo’n gigantisch natuurgebied in Antwerpen. 

Zaterdagavond werd afgesloten met een aardbeitaart, voordat ik, mijn zus en mijn mama weer huiswaarts keerden. Ondertussen weten jullie vast al wel dat ik echt helemaal weg ben van aardbeien. Een verslaving is dan ook wel het minst dat je ervan kunt zeggen. De zoete smaak van deze dieprode fruitsoort, gecombineerd met pudding in een prachtige taart is werkelijk de hemel voor mij. Ik zou er niets mee in zitten om mijn hele leven niets anders meer te eten dan aardbeien, al zou dat niet zo gezond meer zijn.

Zondag zijn we opnieuw naar het vakantiepark gereden waar mijn papa en broers trouwens de nacht hebben doorgebracht. Ondertussen begon ik een groot deel van de 100 km route al te herkennen, want het was immers al de derde keer dat we over die wegen reden. Opnieuw was het erg gezellig en deze keer zijn we zelfs de zee gaan opzoeken. Ik vond het prachtig, maar gaan zwemmen vond ik nog net iets te koud. Zonnen daarentegen, daar heb ik altijd wel zin in. Normaliter smeer ik mijn hele lichaam zorgvuldig in, maar deze keer ben ik mijn rug rats vergeten, met het pijnlijke gevolg dat deze nu knalrood ziet.

Volgende week wordt waarschijnlijk rijkelijk gevuld met allerlei leuke activiteiten, want zin om stil te zitten heb ik niet. Als het weer het toelaat zou ik zo veel mogelijk tijd buiten doorbrengen, want de hele dag binnen opgesloten zitten, lijkt mij niet zo’n aantrekkelijk idee.